Λίγες γραμμές προβληματισμού για τη φύση του κακού..

Τις προάλλες είδα ξανά την ταινία "Πτώση", του 2004.

Η οποία δείχνει τις τελευταίες ημέρες του Χίτλερ στο καταφύγιο...

Η εν λόγω ταινία τον παρουσιάζει «απροσδόκητα» ευγενικό και όχι τόσο «τέρας», όσο τον φαντάζεται ο κόσμος!

Ειδικά στις πρώτες σκηνές, άμα παρακολουθήσεις, τον βλέπεις και σκέφτεσαι: "αυτός είναι ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για τόσα εγκλήματα;"

Ίσως η κακία ενός ανθρώπου, τελικά, να έγκειται στις προθέσεις του, οι οποίες δε γίνονται αντιληπτές μέχρι να του δοθεί μια κάποια εξουσία, όπως συνέβη στην περίπτωση του συγκεκριμένου! Εξωτερικά όλοι "άνθρωποι" είμαστε, αρκεί να τηρούμε μια συγκεκριμένη πεπατημένη savoir vivre. Μέχρι να μας δοθεί η ευκαιρία.... Και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι "Χίτλερ" και "Στάλιν" κυκλοφορούν ανάμεσά μας καθημερινά και δεν τους βλέπουμε!