"και ανέβαινε εκείθεν εις Βαιθήλ (ο προφήτης Ελισσαιέ... μεγάλος και τρανός βιβλικός προφήτης) και ενώ αυτός ανέβαινε εν τη οδώ εξήλθον εκ της πόλεως παιδιά μικρά (Ο΄ παιδάρια - μικρά παιδάκια δηλαδή) και ενέπαιζον αυτόν και έλεγον πρός αυτόν. Ανέβαινε φαλακρέ ανέβαινε φαλακρέ, ο δε εστράφη εις τα οπίσω και ιδών αυτά, κατηράσθη αυτά εις το όνομα του Κυρίου (μέσα και ο Κύριος δηλαδή... και η αδιανόητη συνέχεια) Και εξήλθον εκ του δάσους δύο άρκτοι και διεσπάραξαν εξ αυτών τεσσαράκοντα δύο παιδιά» Μασ. Β΄ Βασιλ. Β΄23,24"
Εάν η εν λόγω ιστορία δε βρισκόταν γραμμένη σ’ ένα «ιερό»
βιβλίο, το οποίο λαμβάνεται στα σοβαρά από εκατομμύρια ανθρώπους, σε όλο τον
κόσμο, τότε θα αντιμετώπιζα την όλη φάση με χιούμορ! Μαύρο ίσως, αλλά χιούμορ! Για να δούμε τι συμπέρασμα και "πνευματικότητα" μπορεί να οικοδομήσει κανείς από αυτή την ιστορία, καθώς όλα υποτίθεται ότι εξυπηρετούν έναν απώτερο «ηθικό»
σκοπό «εν ταις ιεραίς γραφαίς»…:
Για να έχουν λοιπόν όλα αυτά τα παιδιά αντικείμενο της κοροϊδίας τους τη φαλάκρα του προφήτη αυτού, είναι φανερό ότι πρόκειται για μεγαλούτσικα παιδιά. Τι σόι αρκούδες λοιπόν ήταν αυτές που κατάφεραν και έπιασαν 42 παιδιά και τα κατασπάραξαν; Τα αεικίνητα παιδιά αυτής της ηλικίας, κάθισαν στη σειρά να τα "κατασπαράξουν" οι δύο αρκούδες;
Η υπερβολή είναι παραπάνω από έκδηλη! Ολοφάνερα ο παραμυθοπλάστης προφήτης, ή βγάζει τις αρρωστημένες φαντασιώσεις του πάνω σε κάποιο δυσάρεστο γι’ αυτόν και την φαλάκρα του περιστατικό, ή δανείζεται κάποιο τραγικό συμβάν σε απομονωμένη ορεινή περιοχή με θύματα πολλά παιδάκια για να κάνει ονομαστή και διαβόητη την «αποτελεσματική κατάρα» του θεού του, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα να κλείσει μια για πάντα κάθε αυθάδες στόμα, που θα αποτολμούσε να θίξει έστω και αστεϊζόμενος την υπερτροφική γεροντική του αυταρέσκεια. Περιγράφοντας λοιπόν τα ανοητολογήματα αυτά, δηλώνει σαφέστατα ότι κάθε απόπειρα αστεϊσμών και κάθε πικρόχολο σχόλιο για την ιδρωμένη του φαλάκρα, μπορεί να έχει κατάπικρο αντίτιμο!
Αν πάλι δεχθούμε ως αυθεντικό το περιστατικό, τότε τα πράγματα είναι παρά πολύ χειρότερα. Διότι, τι πρέπει να σκεφτούμε για τον απερίγραπτο αυτόν προφήτη, που μπροστά στα "άγια" μάτια του, οι αρκούδες κατασπάραζαν τα 42 κοκαλωμένα απ’ τον φόβο τους αθώα παιδάκια και αυτός... όλη αυτήν την ώρα, (γιατί ακόμα και κάτω από ιδανικές για τις αρκούδες συνθήκες το "ξέσκισμα" τόσων παιδιών παίρνει κάμποση ώρα) δεν συγκινήθηκε να παρακαλέσει τον θεό του να περιορίσει το φονικότατο αυτό αντίτιμο της προσβεβλημένης... τριχόπτωσης του!
Είναι αυτός άγιος άνθρωπος του θεού; ή φορέας της εγωιστικότερης και δολοφονικότερης φιλαρέσκειας όλων των εποχών; Τελικά πρέπει να μιλάμε για την πιο ακριβοπληρωμένη φαλάκρα σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, αφού, για φαντάσου, με την άμεση σύμπραξη του (βιβλικού) παντοδύναμου "θεού" η ιερότερη φαλάκρα όλων των εποχών στοίχισε 42 παιδικές ζωούλες. Ε...! μήπως όλοι μαζί... κάπου... το παρατραβάμε...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου