Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

Σκόρπιες σκέψεις εδώ κι εκεί (2)

Η εμμονή ορισμένων χριστιανών με την "καθαρότητα" της πίστης και τη διαφύλαξή της από τους, λεγόμενους, "αιρετικούς", δια μέσου των αιώνων, προσιδιάζει επικίνδυνα με μια παρόμοια, εκείνη των ναζί. "Καθαρότητα", "επαγγελία για έναν παράδεισο όπου όλα και όλοι θα είναι ομοιόμορφοι (δε θα υπάρχουν φύλα, όλοι θα έχουν την ηλικία του Χριστού, δε θα υπάρχει αναπαραγωγή, ηδονή, τίποτα όλοι θα είναι άγαμοι!)", "όλοι θα υπάρχουν με σκοπό να λατρεύουν τον Θεό εις τους αιώνας των αιώνων και δε θα γνωρίζουν άλλον Κύριο εκτός από Αυτόν"...
Αντιθέτως, η κόλαση θα είναι γεμάτη με εκείνους που "αρνούνται" τον Θεό, είναι δηλαδή, κατά το θεολογικώς λεγόμενο: "προσκολλημένοι στα γήινα πράγματα" -πάθη τα ονομάζουν-, οπότε τι προκύπτει; Ποικιλομορφία!!!
Ποικιλομορφία λοιπόν στην κόλαση! Πλουραλισμός! Και που μας οδηγεί αυτό;
Μαντέψτε!!!*
Αναρωτιέμαι, έπειτα από αυτά, ποιες ακριβώς είναι οι διαφορές με τη ναζιστική θεωρία!
Μάλλον "επικίνδυνες" ομοιότητες εντοπίζω παρά διαφορές...









*Μήπως εκεί βρίσκεται το μυστικό της απέχθειας των εκκλησιαστικών αρχόντων απέναντι στην πολυποικιλότητα της ζωής και στην παγκοσμιοποίηση; Στην ουσία της Ουτοπίας, της χριστιανικής θεωρίας, που ευαγγελίζονται; Πόσους ιεράρχες και πιστούς δεν έχουμε δει ή δε βλέπουμε, ακόμα και σήμερα, να μεταγγίζουν την άποψη, με τα λόγια και τα έργα τους, πως η Εκκλησία είναι ένα "ιερό" ίδρυμα που πρέπει να υπερασπίσουμε; Και πάλι, ποια η διαφορά με εκείνα που έλεγε ο Χίτλερ, σε πιο ακραία εκδοχή;: "Το άτομο δεν έχει αξία. Πρέπει να θυσιαστεί, προκειμένου να δοξαστεί το Έθνος. Το άτομο είναι εφήμερο, ενώ το Έθνος αιώνιο"...