Εκεί που τελειώνει η Λογική αρχίζει η Εκκλησία..

Αν υπάρχει κάτι που έχει χαλάσει πολύ τους εκκλησιαστικούς κύκλους, τη σήμερον, αυτή είναι η δυνατότητα ευρείας πρόσβασης σε πληροφορίες από τον καθένα! 

Γι' αυτό, ένας λόγος που άρχισαν να χρησιμοποιούν κι αυτοί το Διαδίκτυο, ήταν αυτός! Αφενός, για να παρακολουθούν, να ξέρουν και να ανασκευάζουν, με τη σειρά, τις διάφορες "επιβλαβείς" γνώμες και απόψεις, υπό μορφή απολογητική.

Εδώ μέχρι και η Εσφιγμένου έχει site στο Internet!!! Που υποτίθεται ότι δεν έχουν ούτε ρεύμα..... 

Αφετέρου, όταν τελειώσουν τα επιχειρήματα, αρχίζει η προσφιλής καταφυγή σε "σκοτεινές δυνάμεις" και "κέντρα", από τα οποία εκπορεύονται οι εν λόγω "καταστρεπτικές" θεωρίες.... Η τακτική: "δεν απαντάμε στην κριτική, αλλά προσπαθούμε να εξουδετερώσουμε τον κρίνοντα", με ηθικές μομφές και κατηγορίες, συνήθως, είναι προσφιλέστατος στα εκκλησιαστικά περιβάλλοντα!

Παρόλα αυτά, προσπαθούν με διάφορες θεολογικές δικολαβίες να μας πείσουν πως ό,τι και να κάνει ο λειτουργός, δεν παύει να είναι αγωγός του Αγίου Πνεύματος! Με δυο λόγια, "δε πα να σας κάνουμε ό,τι θέλουμε, μας έχετε ανάγκη, σας είμαστε απαραίτητοι"..... Αυτό, τουλάχιστον, είναι το νόημα της παρακάτω ιστορίας:

"Η θεόσαρκη μερίδα"

Δώδεκα μίλια έξω από τη Δαμασκό ασκήτευε ένας στυλίτης.

Κάποτε σκανδαλίστηκε μ’ έναν ιερέα της πόλης, για τον οποίο πληροφορήθηκε πως έπεφτε σε σαρκική αμαρτία.

Σε λίγες μέρες ο ιερέας αυτός έτυχε να πάει να λειτουργήσει στο μοναστήρι, όπου βρισκόταν και ο στύλος του ασκητή.

Την ώρα του κοινωνικού, ο στυλίτης κατέβασε σ’ ένα καλάθι το άγιο Ποτήριο που είχε μαζί του, και μέσα σ’ αυτό του έβαλαν τα άχραντα Μυστήρια.

Όταν όμως ανέβασε πάνω την θεία Κοινωνία, δίσταζε να μεταλάβει.

Έφερνε στο νου του την κατηγορία που είχε ακούσει για τον λειτουργό ιερέα, και συλλογιζόταν: Άραγε, έχει αγιαστεί αυτή η μερίδα;

Επιφοίτησε σ’ αυτή το άγιο Πνεύμα ή εμπόδισε τον ερχομό Του η αμαρτία του λειτουργού;

‘Έτσι όπως είμαι σκανδαλισμένος με τον ιερέα, πρέπει να μεταλάβω ή όχι;».

Ενώ συλλογιζόταν αυτά, ο Θεός οικονόμησε να συμβεί κάτι φρικτό, για να πληροφορηθεί ο στυλίτης και συνάμα να στηριχθεί κάθε χριστιανική ψυχή.

Την ώρα που τεμαχιζόταν το πανάγιο Σώμα, πριν τη μετάληψη του λαού, μία μερίδα κύλησε από το δισκάριο κι έπεσε στην αγία τράπεζα, όπου μεταβλήθηκε σε σάρκα μπροστά στα μάτια όλων όσων βρίσκονταν εκεί.

Ό λειτουργός, θαμπωμένος, δοκίμασε ν’ ακουμπήσει και να ψηλαφίσει την Αγία μερίδα.

Μόλις όμως την άγγιξε, εκείνη κόλλησε στο δάχτυλό του σαν ζωντανή, φρεσκοσφαγμένη σάρκα. Και καθώς τράβηξε το χέρι του, υψώθηκε και η Αγία μερίδα κολλημένη στο δάχτυλο. Αμέσως έσταξαν τρεις σταγόνες Αίμα στην Αγία τράπεζα, που πότισαν το πρώτο και δεύτερο κάλυμμα κι έφτασαν μέχρι το μάρμαρο.

‘Όταν πληροφορήθηκε ο στυλίτης το θαυμαστό γεγονός, μετάλαβε με φόβο και τρόμο την Αγία μερίδα που του είχαν στείλει, και ομολόγησε σ’ όλους τη δυσπιστία του.

Ό όσιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, που διηγήθηκε τη θαυμαστή αυτή ιστορία, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του θαύματος. Αξιώθηκε να δει, να προσκυνήσει και να πάρει μαζί του ένα κομμάτι από τη θεόσαρκη μερίδα.

Κάποτε βρέθηκε στα ‘Ιεροσόλυμα, όπου συνάντησε ένα δαιμονισμένο. Με αδίσταχτη πίστη του κρέμασε στο λαιμό, μέσα σε σακουλάκι, την Αγία μερίδα, και σε μερικές μέρες ο ασθενής είχε θεραπευθεί.

Πηγή: Γεροντικό

Όποτε πάλι κάποιος, που έχει διατηρήσει τα λογικά του και την ανεξάρτητη κριτική του σκέψη εκεί μέσα, προσπαθεί να τους επισημάνει τα λάθη και τις ακρότητές τους, κινδυνεύει να στιγματιστεί ως «νεοορθόδοξος», «μεταπατερικός», «νεονικολαΐτης» και δε συμμαζεύεται… Αν αυτό δεν πετύχει, λαμβάνουν δράση οι διάφοροι εκκλησιαστικοί «ντέτεκτιβς», - αποτελούμενοι συνήθως από πιστούς καταπιεσμένους, προηγουμένως, από τους πνευματικούς τους και το λοιπό παπαδαριό, εφοδιασμένους με μπόλικα απωθημένα από τους παροπλισμούς και τις απαγορεύσεις που αυτοί τους έχουν επιβάλλει- να «ξεσκεπάσουν» την όποια τυχόν «ηθική» (διάβασε: σεξουαλική) παρεκτροπή του ατόμου εκείνου που τόλμησε(!) να τους βάλει σε σκέψεις και να αμφισβητήσει τις «επίσημες» ντιρεκτίβες του «κόμματος»…..

Η λέξη "αλλαγή" είναι δαιμονοποιημένη από αρκετούς μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο.

Τους το λες και σου κοπανάνε ότι η Εκκλησία δεν αλλάζει, διότι ο Χριστός δεν αλλάζει και είναι "ο ίδιος και παρατεινόμενος εις τους αιώνας".

Ειδικά αυτές οι παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να αποτελούν σπήλαια φανατικών και αντιδραστικών, αποτελούν την εμπροσθοφυλακή αυτού του "πολέμου" απέναντι σε οποιαδήποτε ιδέα αλλαγής!

Γι' αυτό συνηθίζω και λέω πως αν η Εκκλησία ήθελε να αλλάξει πραγματικά θα κοιτούσε να απομονώσει τέτοιες φωνές, ακόμα και να διαχωρίσει τη θέση της από τις εν λόγω παρασυναγωγές... Αλλά δεν το κάνει, είτε από φόβο μήπως χάσει οπαδούς, είτε διότι οι οργανωσιακοί κι η νοοτροπία τους έχουν διεισδύσει στον εκκλησιαστικό χώρο, διαβρώνοντάς τον. Παίζονται συμφέροντα. Φανταστείτε ότι αυτές οι οργανώσεις έχουν μέχρι και εκπαιδευτήρια! "Απόστολος Παύλος", "Ελληνική παιδεία", "Θεομήτωρ" είναι μερικά από αυτά........ Θυμηθείτε επίσης ιεράρχες όπως Χριστόδουλος, Αμβρόσιος, Καλλίνικος (και οι τρεις μέλη της "Χρυσοπηγής"), Μεσογαίας Νικόλαος (ο αδερφός του Αστέριος είναι στην παραεκκλησιαστική οργάνωση του "Σωτήρος") και πολλοί άλλοι. Χτυπητό παράδειγμα ιεράρχη οργανωσιακότατου στη νοοτροπία, ο οποίος μετέφερε το θεοκρατικό κράτος της πάλαι ποτέ Καλβινιστικής Γενεύης σε ακριτική πόλη της Ελλάδος, αποτελεί ο γνωστός και μη εξαιρετέος Καντιώτης! Ζωντανό παράδειγμα του πόσο η τυπολατρία, σε συνδυασμό με λογής λογής ψυχολογικές αγκυλώσεις και νοσηρή θρησκευτικότητα, καταντά άρρωστο κάποιον! Αυτός ο άνθρωπος είχε εξωτερικά, κάργα, την επιγραφή του "ορθοδοξότατου", αλλά δεν ήταν παρά ένας καλβινιστής, πουριτανός!

Όχι στο γράμμα του δόγματος, αλλά στο πνεύμα...

Το εκνευριστικό σε αυτό τον τύπο και τους οπαδούς του ήταν ότι θεωρούσαν εαυτούς ότι νομιμοποιούνταν να ελέγχουν και να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα! Ασκούσαν το λεγόμενο "ελεγκτικό κήρυγμα", όπως προσφιλώς το ονομάζαν... Πνευματικό τέκνο αυτουνού ήταν και ο Σωτηρόπουλος, ο Νικόλαος, ο οποίος διακατεχόταν από την ίδια νοοτροπία μ' εκείνον.

Έλεγχος παντού, καυτηριασμός των κακώς (νομιζομένων) εχόντων, εμμονή στην αμαρτία -ιδίως τη σαρκική- και την αιώνια κόλαση.....

Επειδή έχω δει κάποια πράγματα από μέσα, οφείλω να υπενθυμίσω ότι το ευαγγελικό "πολλοί οι κλητοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί" ερμηνεύεται........ φαντάζεστε πώς! Μαντέψτε πόσοι είναι οι "κλητοί" και πόσοι οι "εκλεκτοί" τελικά και που ανήκουν! 

Η νοοτροπία ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη σωστή θρησκεία είναι δύσκολο να σβήσει, διότι είναι συνυφασμένη και με μπόλικο εθνικισμό μέσα!

Προφητείες για την (Μ)Πόλη, το ξανθό γένος και δε συμμαζεύεται δίνουν και παίρνουν έως σήμερα..........