Περί της ψυχολογίας του ευσεβισμού..

Με τους ευσεβιστές συμβαίνει το εξής: "προβολή" των συμπλεγμάτων τους στο Θεό και στις εντολές Του. Φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι. Εάν κάποιος επιχειρούσε μια ψυχαναλυτικού τύπου προσέγγιση θα έφτανε στο συμπέρασμα ότι έχουν "καθηλώσεις πρωκτικού τύπου". Είναι άνθρωποι που αισθάνονται ανασφαλείς εάν δεν έχουν μια "πυξίδα", έναν νόμο με τον οποίο να πορεύονται στη ζωή τους! Είναι εκείνοι που βλέπουν το Θεό ως ένα "φιλεύσπλαχνο μπάτσο" που κάθεται στα σύννεφα. Θεωρούν ότι τηρώντας τις εντολές έχουν το Θεό στο "τσεπάκι" τους κι ότι επομένως, με τη σειρά Του, Εκείνος, "οφείλει" ν' αγαπάει περισσότερο αυτούς, παρά τους άλλους... τους "κοσμικούς"! Οι εντολές που τηρούν λογίζονται στο υποσυνείδητό τους σαν ένα είδος "θυσίας", ότι προσφέρουν τον εαυτό τους (τα "θέλω", τις ενορμήσεις τους) "θυσία" στο Θεό. Όταν τα καταφέρνουν να τηρούν τις εντολές θεωρούν ότι η "θυσία" επετεύχθη, επομένως ότι είναι ευάρεστοι ενώπιον του Θεού κι ότι Εκείνος οφείλει να τους ευλογήσει!

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ: Κυκλοφόρησε το νέο πόνημα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, κ.κ. Ανθίμου, με τίτλο: "Η δύναμις της παρθενίας". Οι τυχόν ενδιαφερόμενοι μπορείτε να το προμηθευτείτε από τις εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"...

"Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ" 

του κ.κ. Ανθίμου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης

Προλογίζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ.κ. Αμβρόσιος

Περιεχόμενα:
Πρόλογος.....2

Κεφάλαιο 1: Η παρθενία στους αρχαίους λαούς.............................................4

Κεφάλαιο 2: Η παρθενία στους αρχαίους Εβραίους........................................6

Κεφαλαίο 3: Η παρθενία και οι παρθενεύοντες στην αρχαία Εκκλησία...........14

Κεφάλαιο 4: Η εγκράτεια εντολή Θεού.............................................................17

Κεφάλαιο 5: Η πνευματική δύναμις του παρθένου...........................................25

Κεφάλαιο 6: Οι νέοι, η εντολή της αγνότητας και οι αθληταί του Χριστού.........30

Κεφάλαιο 7: Εγκράτεια και υγεία κατά παλαιούς και νεότερους επιστήμονες...35

Κεφάλαιο 8: «Κεφάλαιο» Φρόυντ, θεωρία και νεοφροϋδισμός.........................38

Κεφάλαιο 9: Σιγισμούνδος Σλόμο Φρόυδ και η συμβολή του στο κίνημα του διεθνούς Σιωνισμού.....40

Κεφάλαιο 10: Οι σχέσεις του Φρόυντ με τον Θεόδωρο Χέρτσλ και τον Πέτρο "Ζωγράφο", Λετονό αναρχικό της εποχής........................................................................................................46

Κεφάλαιο 11: Οι εγχώριοι πολέμιοι της ιεράς εγκράτειας..................................55

Κεφάλαιο 12: Ποίοι οι πολέμιοι της ιεράς εγκράτειας........................................64

Κεφάλαιο 13: Το φαινόμενο της «νεοορθοδοξίας»............................................70

Κεφάλαιο 14: Ο Κύριος βδελύσσεται τους νεονικολαΐτας..................................79

Κεφάλαιο 15: Η παρθενογένεση στη φύση: τα ζώα και τα έντομα μας διδάσκουν ευπρέπεια........83

Επίλογος.....90

Παράρτημα: Η εγκράτεια μέσα στο γάμο και το παράδειγμα της καμήλας και του ελέφαντα

Η προσευχή του Φαρισαίου

«Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους, άρπαγας, άδικος, μοιχός, ή και σαν αυτόν τον τελώνη. Εγώ νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα, και δίνω στον ναό το ένα δέκατο από τα εισοδήματά μου».

«Στοὺς ἀντίποδες τοῦ πλούτου τῆς ἐρωτικῆς ἀκτησίας, τὸ ἀνέραστο κτητικὸ πάθος θρησκευτικῆς δικαίωσης. Τίμημα τραγικὸ ἐρωτικῆς στέρησης στὸ βωμὸ τῆς ἀπληστίας τοῦ θρησκευτικοῦ ἐγωτισμοῦ. Πάσχει τὴ στέρηση ὁ ψευδευλαβὴς ἀνέραστος, πάσχει τὸ πάθος μανικῆς αὐτοκαταξίωσης. Γαντζώνεται ἀπελπισμένα στὸν νόμο, νὰ ἐξασφαλίσει τὴν τεκμαρτὴ δικαίωση τῆς τραγικῆς του στέρησης. Κι ὁ νόμος μετασκευάζει τὴν ἔλλειψη σὲ περίσσεια μένους ἐπιθετικοῦ. Γίνεται ἀνάλγητος ὁ ἀνέραστος, σκληρὸς ἐπιτιμητὴς κάθε ἀδυναμίας, κάθε ἀνθρώπινης ἀποτυχίας. Ἀμείλικτος γιὰ ὅσους δὲν συμπάσχουν μαζί του τὴν ἀνικανοποίητη στέρηση».*

«Ὅταν ἡ «ἁγνεία» γίνεται «πικρία», σκοτεινιάζει ἡ ζωὴ στὰ σωθικὰ τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ σκότος δριμύ, ἀλλὰ στὸν ἴδιον ἀδιόρατο. Δὲν ἀντέχει ἄλλο τὴ στέρηση, τὸ ἐρωτικὸ ἀνικανοποίητο, ὅμως δὲν βλέπει, δὲν τολμάει νὰ δεῖ πὼς δὲν ἀντέχει. Ἡ κατάρρευση τῆς ἀντοχῆς του, ὁ σκοτεινὸς θρυμματισμὸς τοῦ μέσα του κόσμου, τινάζει πρὸς τὰ ἔξω μιὰ τυφλὴ φανατισμένη βεβαιότητα ἀντικείμενης κατάρρευσης: Ἡ κοινωνία ἢ καὶ ὁ κόσμος καταρρέει».*

«Πῶς νὰ ξεχωρίσεις τὸν πραγματικὸ Θεὸ ἀπὸ τὸ φάντασμα τὸ σαρκωμένο στὴ ριγηλὴ ἀνασφάλεια. Κωδικὸ φάντασμα καὶ σωφιλιάζεται στοὺς λαβυρίνθους τοῦ νόμου, μετράει τὶς ἄγονες στερήσεις μας μὲ τὸν τυφλὸ μίτο μιᾶς μελλοντικῆς ἀνταπόδοσης. Ὅσο κι ἂν τὸν θέλουμε ἐγγυητὴ τῆς ἐγωτικῆς μας ἐξασφάλισης, ἀφοῦ μόνο μετράει εἶναι ἀπὸ μόνος του μιὰ ἀπειλή. Τρόμος ἐλέγχου, ἔλεγχος τρόμου, σκοτεινιὰ καὶ ἐφιάλτης στὸν λειψό μας βίο».*

*Γιανναράς Χρήστος, Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων

Έργα και ημέραι της Εκκλησίας και τα μυαλά στα κάγκελα....

Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν.

Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται….