"Περί Ιδιωτικών Αιρέσεων"

"Σε σημείο της τελευταίας μου δημοσίευσης, ανέφερα ελάχιστα μόνο από τα πάμπολλα κακώς κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Στην πραγματικότητα, οι θετικές αναφορές αυτού του βιβλίου (49 βιβλίων για την ακρίβεια) σπανίζουν, έως λείπουν τελείως-με εξαίρεση τον Εκκλησιαστή και κάνα δυο άλλα σημεία.
Αυτός είναι και ο λόγος που κάθε λογικός άνθρωπος που μπήκε στον κόπο να διαβάσει την Παλαιά Διαθήκη την έχει απορρίψει ως θεϊκό σύγγραμα.
Φυσικά, υπάρχουν και αυτοί που έχουν απορρίψει εντελώς τη μελέτη των κειμένων της θρησκείας τους. Έτσι, καταλήγουν σε προσωπικά συμπεράσματα για το τι είναι Ορθοδοξία, κυρίως από το τι νομίζουν οι ίδιοι πως είναι η Ορθοδοξία, σε συνδυασμό με κάποια πράγματα που έχουν ακούσει από γέροντες, ιερείς και πνευματικούς.
Με τα παραπάνω, θέλω να θίξω ένα γεγονός, που κανείς, θαρρώ, δε σκέφτεται:
Κάθε άνθρωπος που αυτοαποκαλείται “χριστιανός” ή “χριστιανός ορθόδοξος”, έχει μια δική του, τελείως προσωπική αντίληψη για το τι είναι (ή τι θα έπρεπε να είναι) ο χριστιανισμός.
Αυτό που, ίσως, δεν καταλαβαίνει κανείς, είναι, πως, αυτές οι -μικρές ή μεγάλες- αποκλίσεις από το Ορθόδοξο δόγμα, έχουν όνομα, και αυτό είναι "αίρεση".

Μέσα στα 2000 χρόνια χριστιανισμού έχουν υπάρξει πάνω από 30.000 “αιρέσεις” -συμπεριλαμβανομένης και της Ορθοδοξίας-, με τις οποίες έχει εκφραστεί σχεδόν κάθε πιθανή ερμηνεία του χριστιανισμού.
(Βάζω τη λέξη “αίρεση” σε εισαγωγικά καθώς έτσι αποκαλεί η κάθε μία όλες τις άλλες. Ορθότερα θα τις ονομάζαμε “απόψεις” ή “αντιλήψεις”)
Έτσι, δεδομένου του ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως συμφωνεί με το 100% του Ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος, κάθε σημερινός “χριστιανός ορθόδοξος”, με λίγο μόνο ψάξιμο, μπορεί να βρει σε ποια αίρεση ανήκει.

Λίγα παραδείγματα:
Πιστεύεις πως, εφόσον η Παλαιά Διαθήκη στηρίζεται στη δικαιοσύνη ενώ η Καινή στην αγάπη -έννοιες αντίθετες-, υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία στις δύο, έτσι, η Παλαιά Διαθήκη δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στα ιερά βιβλία του Χριστιανισμού;
Ίσως είσαι Μαρκιωνιστής.
Πιστεύεις πως η Παλαιά Διαθήκη είναι ο λόγος του θεού και τη δέχεσαι, αλλά δίνοντας έμφαση μόνο στην Καινή Διαθήκη καθώς ο Χριστός είναι ό,τι πιο σημαντικό;
Ίσως ανήκεις στην αίρεση “Εκκλησία χωρίς Θρησκεία”.
Μήπως αρνείσαι πως φέρεις το προπατορικό αμάρτημα και πιστεύεις πως η συμμετοχή στην εκκλησιαστική ζωή (Εκκλησία, Θεία Κοινωνία, εξομολόγηση κτλ.) δεν παίζει καθοριστικό ρόλο στη σωτηρία σου, καθώς η πίστη σου και μόνο αρκεί;
Ίσως είσαι Πελαγιανιστής.
Πιστεύεις πως η παρθενική σύλληψη του Ιησού είναι απλά ένα μυθικό στοιχείο που απαντάται σε πολλούς άλλους ιδρυτές θρησκειών οι οποίοι γεννήθηκαν από παρθένες;
Ή, πιστεύεις πως η εντολή της Βίβλου να λιθοβολούμε τους ομοφυλόφιλους δε δόθηκε από το θεό, αλλά γράφτηκε από τους ανθρώπους της εποχής;
Ίσως είσαι Επισκοπελιανός.
Αν πιστεύεις πως κάποια σημεία της Αγίας Γραφής πρέπει να ερμηνεύονται συμβολικά και όχι κυριολεκτικά…
Αν πιστεύεις πως δεν υπάρχει Κόλαση…
Αν πιστεύεις πως οι ιερείς θα έπρεπε να είναι άμισθοι…
Ίσως είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά!

Και πάει λέγοντας…
Έχει πολύ ενδιαφέρον αυτή η ιστορία· ένα το πρόσωπο-χιλιάδες οι απόψεις περί αυτού.
Γιατί έτσι, όμως;
Η απάντηση είναι απλή:
Υπερβολικά περίπλοκο δόγμα.
Σε μια θρησκεία όπως ο παγανισμός ή ο σιντοϊσμός τα πράγματα είναι απλά.
Όταν όμως, έχεις, Τριαδικότητα και Τρισυπόστατο, Άγιο Πνεύμα, διατηρημένο αλλά ακυρωμένος Ιουδαϊσμό, Προπατορικό Αμάρτημα, αμφιλεγόμενες και θολές “προφητείες”, Ενσάρκωση του θεού με σκοπό την ακύρωση του προπατορικού αμαρτήματος αλλά διατήρηση του προπατορικού αμαρτήματος και μετά από την ενσάρκωση του θεού, Βάπτιση, Ανάσταση, Νεοπλατωνισμό, Ψυχή και μεταθανάτια Κρίση, Δευτέρα Παρουσία, Ζωροαστρισμό, αυτοακυρωμένο Μανιχαϊσμό, Αγίους, Θαύματα, Προσκύνηση εικόνων και τόσα άλλα στοιχεία θρησκειών, ιδεολογίες, φιλοσοφίες μέσα σε μία μόνο θρησκεία... τότε τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα.
Κυριολεκτικά, όποια θρησκεία και φιλοσοφία κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή (ακόμα και αν ήταν αντίθετη η μια προς την άλλη), αφομοιώθηκε ως μέρος του Χριστιανισμού.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το ασαφές και αντιφατικό κήρυγμα του Ιησού δημιούργησαν την πιο διασπασμένη θρησκεία που έχει υπάρξει ποτέ.
Ιδιαίτερα στην εποχή μας, την εποχή της Νέας Πνευματικότητας που βασίζεται στον ατομισμό και την ιδιωτική σχέση με το θείο και την πνευματικότητα, παρατηρούμε τη διάνθιση αυτής της διάσπασης, όχι πια με ομαδικές αιρέσεις, όπως κάποτε, αλλά με ατομικές.
Ο κάθε πιστός έχει το δικό του χριστιανισμό.
Τη δική του, ιδιωτική, αίρεση.

-----------------------------

Υ.Γ.
Σκέψεις-απορίες που απορρέουν από το κείμενο:
1.Ήταν όλη αυτή η διάσπαση σχέδιο του θεού; Αν ναι, τότε τί θεός είναι αυτός που μας θέλει διασπασμένους να τρώμε ο ένας τον άλλο; ( Ίσως ο ίδιος που έσπασε το ομόγλωσσο της ανθρωπότητας στον πύργο της Βαβέλ; )
2.Δεν ήταν αυτή η διάσπαση στο σχέδιο του θεού; Τότε, τί θεός είναι αυτός που τα σχέδιά του για ομόνοια και συμφιλίωση απέτυχαν;"




Πηγή: Φίκος Αντώνιος (https://www.facebook.com/fikosantonios/posts/10219801648532226)