Περί της ψυχολογίας του ευσεβισμού..

Με τους ευσεβιστές συμβαίνει το εξής: "προβολή" των συμπλεγμάτων τους στο Θεό και στις εντολές Του. Φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι. Εάν κάποιος επιχειρούσε μια ψυχαναλυτικού τύπου προσέγγιση θα έφτανε στο συμπέρασμα ότι έχουν "καθηλώσεις πρωκτικού τύπου". Είναι άνθρωποι που αισθάνονται ανασφαλείς εάν δεν έχουν μια "πυξίδα", έναν νόμο με τον οποίο να πορεύονται στη ζωή τους! Είναι εκείνοι που βλέπουν το Θεό ως ένα "φιλεύσπλαχνο μπάτσο" που κάθεται στα σύννεφα. Θεωρούν ότι τηρώντας τις εντολές έχουν το Θεό στο "τσεπάκι" τους κι ότι επομένως, με τη σειρά Του, Εκείνος, "οφείλει" ν' αγαπάει περισσότερο αυτούς, παρά τους άλλους... τους "κοσμικούς"! Οι εντολές που τηρούν λογίζονται στο υποσυνείδητό τους σαν ένα είδος "θυσίας", ότι προσφέρουν τον εαυτό τους (τα "θέλω", τις ενορμήσεις τους) "θυσία" στο Θεό. Όταν τα καταφέρνουν να τηρούν τις εντολές θεωρούν ότι η "θυσία" επετεύχθη, επομένως ότι είναι ευάρεστοι ενώπιον του Θεού κι ότι Εκείνος οφείλει να τους ευλογήσει!